17 ต.ค. 2551
วันศุกร์ที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2551
Friday 17 October 2008
ถึงกำหนดที่แพทย์คีโมกลับมาจากเมืองนอกแล้ว วันนี้น้องต้องเข้าไปพบแพทย์คีโมที่โรงพยาบาลเอกชน ซึ่งน้องก็เริ่มต้นด้วยการเจาะเลือดตรวจ และพวกเราก็ต้องขอแพทย์คีโมเจาะเลือดตรวจ CEA เพิ่มดูว่าเป็นอย่างไรบ้าง นอกจากนั้นน้องยังต้องไปเอกซเรย์ปอดเพิ่ม
ในช่วงที่รอแพทย์คีโมสองชั่วโมงกว่านั้น เราก็เลยไปขอผลตรวจเลือดกับเอกซเรย์ดูก่อนเข้าไปพบแพทย์คีโม ซึ่งตอนที่ได้ผลเลือดเราถึงกับหน้าเสียไปเลย เพราะว่าตัว CEA เพิ่มจากของเดิม 49.9 เป็น 82.8 ซึ่งแพทย์คีโมบอกว่า ท่านเห็นว่าเรื่องวันที่ๆ จะใส่ยาเลื่อนออกไปอีกหนึ่งอาทิตย์นั้น ตัวท่านเห็นว่าเพียงแค่หนึ่งอาทิตย์นั้นไม่มีความแตกต่างที่จะต้องรีบให้ยา นอกจากนั้นผลเอกซเรย์ปอดของน้องก็เพิ่มจาก 3 เซนติเมตร มาเป็น 6 x 5.5 เซนติเมตร น้องขอเราดูผลของน้องเองบ้าง เราได้แต่ยิ้มหน้าเจื่อนๆ ส่งให้น้อง ซึ่งพอน้องเห็นก็แสดงทางสีหน้าว่าวิตกขึ้นมาทันที เราก็ได้ปลอบใจน้องว่าไม่เป็นไรหรอก ก็วันนี้เราจะไปใส่ยาเพิ่มแล้ว ทุกอย่างก็น่าจะดีขึ้น
แต่เหตุการณ์ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด เมื่อถึงคิวที่น้องได้พบแพทย์คีโม ท่านก็ถามอีกเช่นเคยว่าให้ยาครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ หลังจากที่ตอบคำถามท่านแล้ว ท่านก็บอกต่อว่าให้เลื่อนการให้ยาออกไปเป็นวันที่ 20 ตุลาคมแทน วันนี้ยังไม่ต้องไปที่โรงพยาบาลรัฐ แพทย์คีโมเปลี่ยนแปลงนัดหมายการให้ยาทุกครั้ง ซึ่งเราก็ถามย้ำกับแพทย์คีโมอีกครั้งเกี่ยวกับ ระยะเวลาการให้ยา ซึ่งแพทย์คีโมเคยบอกว่าไม่แตกต่าง แต่นี่เพียงแค่อาทิตย์กว่า CEA ของน้องขึ้นมาเกือบเท่าตัวและขนาดก็ใหญ่ขึ้นมาเท่าตัวหนึ่ง ไหนที่แพทย์คีโมกล่าวว่ามันไม่แตกต่าง แพทย์คีโมได้แต่บอกว่า “ผมว่ามันไม่เกี่ยว” คำสั้นๆ คำเดียว แต่แพทย์คีโมจะรู้หรือไม่ว่าทำให้คนฟังคำๆ นั้นรู้สึกอย่างไรบ้าง นอกจากนั้นเรายังถามแพทย์คีโมเพิ่มว่ามีแผนการรักษาน้องต่อไปอย่างไร เพราะว่าตั้งแต่น้องใส่ยาตัวนี้ ที่ต่อมน้ำเหลืองบริเวณคอก็ไม่เคยเล็กลงเลย อาการไอก็ยังมีอยู่เหมือนปกติ ซึ่งแตกต่างกับตอนที่ใส่ยาคีโมชุดแรกสุด เพราะชุดนั้นทำให้ที่คอน้องหายบวมและไม่มีอาการไออีกเลย แพทย์คีโมก็เพียงแต่บอกว่า ตอนนี้ต้องรอให้ยา Alimta ออกฤทธิ์ก่อน เพราะว่าเราต้องใช้เวลาในการรักษาและรอยาตอบสนองสักพัก ซึ่งเราก็เลยถามแพทย์คีโมกลับว่า ครั้งนี้จะเป็นครั้งที่สามที่ใส่ยาแล้ว แต่สองครั้งที่มาก็ไม่เห็นว่ามีการตอบรับอะไรกับน้องเลย เพราะว่าอาการทุกๆ อย่างที่น้องเป็น ก็ยังเป็นเหมือนเดิม แพทย์คีโมก็ยังยืนยันว่าต้องรอยาอีกสักระยะ เหตุผลที่เราต้องถามแพทย์คีโมเช่นนั้น เพราะว่าแพทย์ที่อเมริกาที่เราเคยคุยเคยบอกเราว่า เราจะรักษาน้องแบบรอคลื้มฟ้าคลื้มฝนไม่ได้ เพราะว่าการรักษาโรคนี้จะต้องต่อเนื่องและไม่ใช่รอแล้วรอเล่า จึงทำให้เราฉุกคิดว่าเรามัวใจเย็นรอยาทีละตัวนานเกินไปหรือไม่
นอกจากนี้แพทย์คีโมบอกว่าจะเพิ่มยาอีกตัวให้น้อง ดังนั้นท่านจะสั่งย้อมชิ้นเนื้อเพิ่มว่าจะตอบสนองกับยาตัวใหม่นี้ดีขึ้นหรือไม่ ผลจะออกประมาณหนึ่งอาทิตย์ และอีกสองวันให้เข้ามาพบแพทย์คีโมที่โรงพยาบาลเอกชนเพื่อเจาะเลือดซึ่งก็คือวันที่ 19 ตุลาคมและวันที่ 20 ตุลาคมให้เข้าไปพบแพทย์คีโมที่โรงพยาบาลรัฐอีกครั้งเพื่อจะได้ใส่ยาคีโม
พวกเราต้องแจ้งแพทย์อีกครั้งว่าใกล้ถึงวันที่จะต้องเติมวิตามิน B12 แล้ว และแพทย์คีโมก็บอกเพียงว่า ต้องไปให้ยาคีโมที่โรงพยาบาลรัฐก่อน แล้วค่อยมาเติม B12 อาทิตย์หน้า
แพทย์คีโมยังปล่อยมุขต่อ ด้วยการบอกให้พวกเราไปพบแพทย์ที่เป็นญาติที่โรงพยาบาลเอกชนอีกแห่งหนึ่งย่านพญาไท โดยให้น้องนำฟิล์มไปให้แพทย์ที่เป็นญาติด้วย และให้แพทย์ท่านนั้นโทรกลับมาด้วย แต่แพทย์คีโมไม่เคยแม้กระทั่งจะดูฟิล์มของน้องเลย ทำไมแพทย์ท่านนี้จะต้องให้น้องไปมาหลายๆ โรงพยาบาลนั้นเราไม่สามารถจะเข้าใจได้เลย เพราะที่เราเคยศึกษามาตลอดคือ คนไข้มะเร็งควรจะลดความเครียดและลดไม่ให้มีอาการเหนื่อยมาก แต่แพทย์คีโมท่านนี้เปลี่ยนแปลงตลอดและให้คนไข้มาอยู่บนท้องถนนที่มีรถติดบ่อยๆ และไปหาหลายๆ โรงพยาบาล
เมื่อไปถึงพวกเราก็ได้พบแพทย์ที่เป็นญาติทันที แพทย์ท่านนี้ก็ไม่เคยเลยที่จะไม่เปิดไฟส่องฟิล์มดู หลังจากที่มองฟิล์มได้สักพัก ก็จะหันมาอ่านที่แพทย์ห้องเอกซเรย์อ่าน และพวกเราก็บอกไปว่าให้ช่วยโทรกลับแพทย์คีโมด้วย ซึ่งแพทย์ที่เป็นญาติก็บอกว่าเดี๋ยวจะโทรไปหาแพทย์คีโมคุยกับเขาเอง หลังจากนั้นแพทย์ก็ยังตรวจตรงบริเวณต่อมน้ำเหลืองน้อง ตรวจก้อนเนื้อของน้อง และยังวัดไข้ด้วยตัวท่านเอง และยังสอบถามอาการว่ายังมีไออยู่บ้างหรือไม่ น้องจึงตอบไปว่า ไอแห้งๆ อยู่บ้าง แต่ไอมีเลือดบ้างเล็กน้อย
กว่าจะเสร็จตามขบวนการที่แพทย์คีโมต้องการ น้องก็เสียเวลาไปเกือบทั้งวันกว่าจะได้ทานข้าวเที่ยงก็กลายเป็นบ่ายสองกว่าทุกครั้ง การกระทำแบบนี้แล้วคนไข้จะมีตารางชีวิตที่ดีได้อย่างไร ในเมื่อแพทย์คีโมรักษาตามใจชอบจนลืมใส่ใจในชีวิตความเป็นอยู่ของคนไข้
เมื่อพวกเราทั้งครอบครัวมารวมตัวกัน น้องๆ และทุกๆ คนก็ถามถึงยาคีโมตัวที่สามกัน ซึ่งพอเราบอกน้องว่าแพทย์เลื่อนออกไปอีก ทุกคนเริ่มชินชากับนิสัยของแพทย์คีโมที่เลื่อนนัด ทั้งๆ ที่น่าจะเป็นนัดที่สำคัญของการรักษา
ผลการตรวจเม็ดเลือดอย่างสมบูรณ์
(Complete Blood Count: CBC)
HCT/HB - 33/11.3
WBC - 8,500
Neutrophil - 73
Lymphocyte - 19
Monocyte - 5
Platelets - 287,000
CEA - 82.8
แสดงความคิดเห็น