22 พ.ย. 2551

แพทย์คีโมเข้ามาตรวจน้องประมาณเจ็ดโมงกว่า ท่านบอกไว้ว่าวันนี้น้องจะต้องทำสแกนสมองตรวจเช็คดูอีกครั้ง เช้านี้น้องไม่ได้ทานยาคีโม พยาบาลมาแจ้งว่าห้องที่ทำสแกนสมองจะว่างตอนเที่ยง ขณะที่น้องทานอาหารเช้าอยู่ พยาบาลเดินเข้ามาบอกว่าทางห้องทำสแกนขอเปลี่ยนเวลาเป็นตอนนี้แทน น้องจึงรีบทานอาหารเช้าจนเสร็จ ไม่นานนักพยาบาลเข้ามาอีกครั้งบอกว่าที่ห้องสแกนเข้าใจผิด ขอเลื่อนเวลากลับไปประมาณเที่ยงเหมือนเดิม

เพื่อนๆ น้องมาเยี่ยมให้กำลังใจกันอีก หลังจากนั้นน้องอ่านหนังสือธรรมะจนถึงเวลาที่จะต้องลงไปสแกนสมอง เราจึงลงไปนั่งรอหน้าห้องกับน้องโดยที่รออยู่ประมาณสิบห้านาที น้องจึงได้เข้าไปทำสแกนสมองอีกประมาณสี่สิบกว่านาที จนน้องออกมาจึงเห็นว่ามีเปิดเส้นใหม่ที่แขนอีกข้างหนึ่งของน้อง น้องบอกว่าพยาบาลที่ห้องสแกนบอกว่าต้องเปิดเส้นเพิ่มเพื่อฉีดสีเข้าไป แต่ที่แย่คือที่แขนน้องมีรอยจ้ำและรอยเข็มเล็กๆ น้องอธิบายให้เราฟังต่อว่าน้องบอกพยาบาลไปแล้วว่าเส้นนั้นเปิดไม่ได้ แต่เขาไม่เชื่อ ซึ่งเหมือนกับการเปิดเส้นเลือดใหม่ของน้องทุกๆ ครั้ง หลังจากนั้นพยาบาลพาน้องขึ้นกลับไปส่งที่ห้องพักฟื้น

น้องทานข้าวเที่ยงได้เล็กน้อย แพทย์ทางปอดที่เป็นญาติขึ้นมาตรวจเยี่ยมน้องปกติและเห็นว่าน้องทานข้าวได้น้อย จึงบอกว่าจะสั่งโปรตีนถุงใหญ่ให้ใส่เส้นน้องแทน หลังจากนั้นน้องจึงขอปิดตาพักผ่อนและอ่านหนังสือธรรมะต่อ แต่น้องมีปัสสาวะเป็นเลือดเล็กน้อย พวกเราเลยไม่มั่นใจ จึงขอที่ตวงจากพยาบาล และช่วงเย็นๆ ประมาณสี่ห้าโมงเย็น เราบอกน้องว่าเราจะเดินไปขอที่ตวงอีกครั้ง เพราะพยาบาลอาจจะลืมไปแล้ว แต่จริงๆ แล้วเราเดินเข้าไปขอผลสแกนสมองของน้อง โดยที่พยาบาลทำสำเนาให้เรา ขณะที่เรากำลังอ่านผลคร่าวๆ ได้ความว่าได้มีอาการผิดปกติที่สมองของน้องอยู่นั้น เพื่อนๆ ของน้องที่มาเยี่ยมน้องมาทักเราๆ จึงตกใจและรีบพับเอกสารใส่กระเป๋าและกลับเข้าไปที่ห้องพักน้องตามปกติ

ช่วงเย็นๆที่น้องชายและญาติมาเยี่ยมตามปกติ เราจึงแอบกระซิบบอกน้องชายว่าเดี๋ยวจะแอบเอกสารให้กลับไปอ่าน เพราะว่าเราอ่านแบบรีบร้อนจึงไม่สามารถจับใจความได้หมด แต่คิดว่ามีบางอย่างผิดปกติแน่นอนแล้ว ซึ่งเย็นวันนั้นน้องทานข้าวได้ใกล้ๆ ปกติ อาจจะเป็นเพราะว่าน้องหยุดยาคีโมไปแล้วสองวัน ซึ่งจริงๆ แล้วพรุ่งนี้น้องจะต้องเริ่มทานยาคีโมปกติ